Ezilenler
...
Yine karanlık. Kemeraltının üzerine çöreklenen. Dilenciler ile berduşları gizleyen. Sessizce uğuldayan. Melekler ve cinleri bağrına basan. Gece, dertli adamın saplantılarından kurtulmak için sığındığı, ama sığındıkça içlerine daha da gömüldüğü gece. Madem korku bu duvarların gözeneklerinden sızabiliyor, o zaman bir şakadır kurtuluş.
...
Değişim dışında hiçbir şey daimi değildir. Acı ve sevincin ezeli döngüsü. Yapraklar tekrardan yeşerdiğinde, çiçekler açtığında ve meyveler olgunlaştığında, kış soğuğunun çektirdiği azap hafızalardan silinir.
...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder